Δυστυχώς...

Thomas Bernhard

Ἱ­στο­ρί­α τοῦ Κρά­τους

(Staatsgeschichte)

ΑΠΟΙΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ στὴν κεν­τρι­κὴ Εὐ­ρώ­πη, ὅ­που σή­με­ρα οἱ Πρό­ε­δροι πρέ­πει νὰ ζοῦν μὲ διαρ­κῆ φό­βο γιὰ τὴ ζω­ή τους, καὶ δι­καί­ως, ἀ­πο­κά­λυ­ψε στὸν ἔμ­πι­στό του ἕ­να σχέ­διο, τὸ ὁ­ποῖ­ο κα­τέ­στρω­σε κα­τὰ τὴ διάρ­κεια ἑ­κα­τον­τά­δων ἄ­γρυ­πνων νυ­χτῶν, σχέ­διο ποὺ θὰ ἐ­πέ­τρε­πε στὸν Ἀρ­χη­γὸ νὰ ἐγ­κα­τα­λεί­ψει ἐν μιὰ νυ­κτὶ τὴ χώ­ρα του, τὴν ὁ­ποί­α, ὅ­πως καὶ οἱ ὑ­πό­λοι­ποι Ἀρ­χη­γοὶ Κρα­τῶν τῆς κεν­τρι­κῆς Εὐ­ρώ­πης πράτ­τουν μὲ τὶς δι­κές τους χῶ­ρες, ὁ­δή­γη­σε, ὡς ἅρ­μο­ζε καὶ μὲ συ­νέ­πεια, στὴν ἀ­πό­λυ­τη κα­τα­στρο­φή. Μά­λι­στα, ἡ φυ­γὴ θὰ συ­νο­δευ­ό­ταν ἀ­πὸ τὴν ἀ­πό­σπα­ση τό­σης πε­ρι­ου­σί­ας ποὺ θὰ ἐ­ξα­σφά­λι­ζε μιὰ μα­κρᾶς δι­αρ­κεί­ας κι ἀ­πε­ρι­ο­ρί­στου ἀ­σφα­λεί­ας καὶ πο­λυ­τέ­λειας ζω­ὴ σὲ κά­ποι­α, ἰ­δα­νι­κὴ γιὰ τὸ σκο­πὸ αὐ­τό, χώ­ρα τοῦ ἐ­ξω­τε­ρι­κοῦ. Σκό­πευ­ε μά­λι­στα νὰ πραγ­μα­το­ποι­ή­σει τὸ σχέ­διό του τὸ συν­το­μό­τε­ρο δυ­να­τόν, μὲ τὴν ἀ­πα­ραί­τη­τη βέ­βαι­α προ­ϋ­πό­θε­ση ὅ­τι ὁ ἔμ­πι­στός του θὰ τη­ροῦ­σε σι­γὴν ἰ­χθύ­ος ἐ­π’ αὐ­τοῦ. Ὁ ἔμ­πι­στος, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­χαι­ρε τῆς ἐμ­πι­στο­σύ­νης τοῦ Ἀρ­χη­γοῦ γιὰ δε­κα­ε­τί­ες, ὑ­πο­σχέ­θη­κε στὸν Ἀρ­χη­γὸ τὴν ἐ­χε­μύ­θειά του κι ἐ­κεῖ­νος μὲ τὴ σει­ρά του ὑ­πο­σχέ­θη­κε στὸν ἔμ­πι­στό του τέ­τοι­α πε­ρι­ου­σί­α ποὺ θὰ τοῦ ἐ­πέ­τρε­πε, ὅ­πως και σ’ ἐ­κεῖ­νον, τὸν Ἀρ­χη­γὸ δη­λα­δή, κα­τό­πιν ἐ­πι­τυ­χοῦς δι­α­φυ­γῆς, ἕ­ναν βί­ο ξέ­γνοια­στο καὶ πραγ­μα­τι­κὰ πο­λυ­τε­λῆ μέ­χρι τὸ τέ­λος τῶν ἡ­με­ρῶν του. Πρὶν πε­ρά­σουν κὰν δύ­ο λε­πτὰ ἀ­πὸ τὴ συμ­φω­νί­α με­τα­ξὺ Ἀρ­χη­γοῦ Κρά­τους κι ἐμ­πί­στου, ὁ ἔμ­πι­στος ἁ­πλού­στευ­σε τὰ πράγ­μα­τα, σκο­τώ­νον­τας τὸν Ἀρ­χη­γὸ μὲ μιὰ σφαί­ρα στὸ λαι­μὸ κι ἀ­να­γο­ρεύ­ον­τας ἑ­αυ­τὸν σὲ Ἀρ­χη­γὸ Κρά­τους. Στὴ στιγ­μὴ ἐ­ξόν­τω­σε ὅ­λους τους ὑ­πο­στη­ρι­κτὲς τοῦ προ­κα­τό­χου καὶ προ­τύ­που του καὶ προ­βί­βα­σε αὐ­τὸν ποὺ ἀ­νέ­λα­βε τὴν ἐ­ξόν­τω­ση τῶν πε­ρισ­σό­τε­ρων ὑ­πο­στη­ρι­κτῶν τοῦ προ­κα­τό­χου καὶ προ­τύ­που του σὲ ἔμ­πι­στό του. Κα­θὼς γνώ­ρι­ζε πλέ­ον τὸ μο­τί­βο τῆς ἱ­στο­ρί­ας τοῦ Κρά­τους, πε­ρί­με­νε, ὅ­πως ἦ­ταν φυ­σι­κὸ, τὴν κα­ταλ­λη­λό­τε­ρη στιγ­μὴ προ­κει­μέ­νου νὰ ἐ­ξον­τώ­σει τὸν ἔμ­πι­στό του, πρὶν προ­λά­βει ἐ­κεῖ­νος νὰ τὸ πρά­ξει. Δυ­στυ­χῶς, ἄρ­γη­σε ὑ­περ­βο­λι­κὰ νὰ δρά­σει.

Πρώτη δημοσίευση: Αφιέρωμα στο ιστολόγιο "Ιστορίες μπονζάι" του περιοδικού "Πλανόδιον" (Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012)