"Παλιοθήλυκο εσύ, αντιφατικότητα"*...

Thomas Bernhard

Ἀντίφαση

(Widerspruch)

ΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ μιᾶς δε­ξί­ω­σης, τὴν ὁ­ποί­α πα­ρέ­θε­σε ὁ Γερ­μα­νὸς πρέ­σβης στὴ Λι­σα­βό­να, ὑ­πῆρ­ξε μα­κρὰ συ­νο­μι­λί­α ἀ­νά­με­σα στὸν τέ­ως βα­σι­λιὰ τῆς Ἰ­τα­λί­ας Οὐμ­πέρ­το καὶ τὸν ἐ­πι­κε­φα­λῆς τῆς κομ­μου­νι­στι­κῆς πα­ρά­τα­ξης, Κουνιάλ, κα­τὰ τὴν ὁ­ποία ὁ πρῶ­τος ἐ­πι­δι­δό­ταν σὲ συ­νε­χεῖς φι­λο­φρο­νή­σεις γιὰ τὸν δεύ­τε­ρο, ἐ­νῶ καὶ ὁ Κουνιὰλ μὲ τὴ σει­ρά του ἐ­πε­δεί­κνυ­ε συ­νε­χῶς τὴν εὐ­γέ­νειά του μὲ ἁ­βρὲς χει­ρο­νο­μί­ες, ἀ­νοί­γον­τας τὴν πόρ­τα γιὰ τὸν τέ­ως βα­σι­λιὰ ἢ βο­η­θών­τας τον νὰ βο­λευ­τεῖ στὸ κά­θι­σμά του. Ἔ­γι­να μάρ­τυ­ρας μιᾶς ἀ­πό­λυ­τα, θὰ ἔ­λε­γες, καὶ μὲ βα­θει­ὲς ρί­ζες, φι­λι­κῆς συ­ζή­τη­σης, ἡ ὁ­ποί­α δι­ήρ­κε­σε ὅ­λη τὴ βρα­διὰ καὶ κα­τὰ τὴν ὁ­ποί­α ὁ πρώ­ην μο­νάρ­χης ἐ­παι­νοῦ­σε ἀ­δι­α­λεί­πτως τὴν παγ­κό­σμια κομ­μου­νι­στι­κὴ ἐ­πα­νά­στα­ση, ἀλ­λὰ καὶ ὁ ἐ­πι­κε­φα­λῆς τῆς κομ­μου­νι­στι­κῆς πα­ρά­τα­ξης ἐ­ξῆ­ρε, ἐ­ξί­σου ἀ­δι­α­λεί­πτως, τὰ ἐ­πι­τεύγ­μα­τα τῆς μο­ναρ­χί­ας. Τε­λι­κά, ὁ Οὐμ­πέρ­το κά­λε­σε τὸν Κουνιὰλ νὰ μεί­νει μα­ζί του, στὴν οἰ­κί­α του στὴ Σίν­τρα, τὸ πιὸ εὐ­χά­ρι­στο κι ἀν­τι­κει­με­νι­κὰ πιὸ ὄ­μορ­φο μέ­ρος τῆς Πορ­το­γα­λί­ας, κι ὁ Κουνιὰλ δέ­χτη­κε τὴν πρό­σκλη­ση αὐ­τήν. Μέ­σα στὴ νύ­χτα, δι­α­σχί­ζον­τας τὴ Λι­σα­βό­να στὸ δρό­μο γιὰ τὸ σπί­τι, ἔ­μοια­ζαν οἱ οἰ­μω­γὲς τῶν ἐ­ξορ­γι­σμέ­νων μα­ζῶν μιὰ δι­ε­στραμ­μέ­νη πο­λι­τι­κὴ ἀν­τί­φα­ση.

Πρώτη δημοσίευση: Αφιέρωμα στο ιστολόγιο "Ιστορίες μπονζάι" του περιοδικού "Πλανόδιον" (Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012)

*Τίτλος ποιήματος Ι. Πατίλη