ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ
Έμαθα να σε σκέφτομαι σαν πέφτει η βροχή,
σαν τρέξουν οι πρώτες οι στάλες στο τζάμι,
και τα λόγια να φέρνω στο νου που -ως παιδί-
έλεγες, σαν το χώμα ευώδιαζε απ' του νερού το χάδι.
Υγρό το νερό, δροσιστικό, λευκό και θείο,
μα δεν ξεπλένει, μαζί με τη σκόνη
που στα τζάμια στέκει, και το μαύρο αντίο
που είπαμε ύστερα και τη χαρά αμαυρώνει.
Τώρα που το σκέφτομαι και τόσο που έχεις πέσει,
με τόσους παραλληλισμούς, μεταφορές, συνεκδοχή,
θαρρώ πως πια ό,τι και όσο και αν βρέξει,
η αλήθεια μια: η βροχή είσαι εσύ.
Έλενα Σταγκουράκη
μα δεν ξεπλένει, μαζί με τη σκόνη
που στα τζάμια στέκει, και το μαύρο αντίο
που είπαμε ύστερα και τη χαρά αμαυρώνει.
Τώρα που το σκέφτομαι και τόσο που έχεις πέσει,
με τόσους παραλληλισμούς, μεταφορές, συνεκδοχή,
θαρρώ πως πια ό,τι και όσο και αν βρέξει,
η αλήθεια μια: η βροχή είσαι εσύ.
Έλενα Σταγκουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου