Τάκης Σινόπουλος
Ήρθε ένα φως
Είναι σημάδια μου έλεγες, μηνύματα μιας αλλαγής ― όμως τι γύρευαν
τόσοι άνθρωποι; πρόσωπα πλήθος με φοβίζανε τη μέρα εκείνη, μου έκοβαν τη θέα.
Πού να κοιτάξω; γύρω-γύρω σύρματα, παντού ο χειμώνας
δίχως φλούδα, σπέρνοντας
συναπαντήματα σε καθε δρόμο, παγωμένες ψιχάλες ― εσύ θυμόσουν
ξύλα και ξύλα στη φωτιά, πίσω απ’ τα κάψαλα τόσα χαμένα χρόνια.
Φράξαμε το παράθυρο. Ποιος ακουμπάει τα χέρια πάνω στον καιρό;
Ήρθε η φωνή από τις ρωγμές, ήρθε ένα φως.
Δεν ήτανε δικό σου. Ο θάνατος που έλεγα έκαιγε απέξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου