Είναι και το γέλιο σου υπέροχο νερό...

 

Όλγα Σεντακόβα 

[Κινέζικο Οδοιπορικό]

18

Ας υμνήσουμε τη γη μας,

                                    ας υμνήσουμε το φεγγάρι στο νερό,

ό,τι δεν είναι με κανέναν αλλά είναι με όλους,

                                    ό,τι δεν είναι πουθενά μα βρίσκεται παντού

κι έχει το μέγεθος ματιού χελιδονιού,

                                    ψίχουλου από ξερό ψωμί,

σκάλας στα φτερά μιας πεταλούδας,

                                    σκάλας αφημένης από τον ουρανό.

Δεν είναι μόνο δυστυχία ή οίκτος

                                    το χαλινάρι της καρδιάς μου,

αλλά είναι και το γέλιο σου

                                    υπέροχο νερό.

Ας υμνήσουμε το λούσιμο των ανεκτίμητων, των σκοτεινών

                                    κλαδιών στο ζωντανό γυαλί

και τα πνεύματα όλα, τα άυπνα

                                    πάνω από κάθε σπόρο στη γη.

Ας υμνήσουμε και το γεγονός ότι υπάρχει ανταμοιβή,

                                    ότι υπάρχει φραγμός για το κακό,

ότι υπάρχει έπαινος για τη γη

όπως υπάρχει για τον κήπο του ο κηπουρός.

Μετάφραση από τη ρωσική: Γιώργος Χαβουτσάς

Πρώτη δημοσίευση: περιοδικό "Ποιητική", τεύχος 7, άνοιξη-καλοκαίρι 2011