An Anna Blume

 

Kurt Schwitters

Στην Άννα τη Λουλουδιαστή

Ω ΕΣΥ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ και των 27 μου αισθήσεων, Σου αγαπώ!

Εσύ Εσού Εσένα Εσέ, ημείς υμάς και ημάς υμείς,– – – – εμείς;

Αλλά τι λέω τώρα, αυτά… είν' όλως διόλου άσχετα!

Ποια είσαι, απροσμέτρητο τσουλί;

Μην είσαι… είσαι στ' αλήθεια αυτή;

Ο κόσμος λέει ότι είσαι μία εσύ…

Άσ' τους να λένε, άσ' τους να πουν,

πού παν τα τέσσερα δεν ξέρουν να σου πουν.

Φορείς το καπελάκι Σου στα πόδια, και με τας χείρας

πορπατείς, πάνω στας χείρας πηαίνεις.

Γεια και χαρά Σου, εμπρός Σου φτάνω, χαιρετώ!

Τα κόκκινα τα ρούχα Σου τ' ασπροπριονισμένα,

κόκκινα τ' αγαπώ, Άννα Ανθηρή, κόκκινη σου αγαπώ και Σου!

Εσύ, Εσού, Εσένα, Εσέ, ημείς υμάς και ημάς υμείς,– – – – εμείς;

Αλλά τι λέω τώρα, αυτά… είν’ κάρβουνα αναμμένα, παγερά!

Άννα Λουλούδινη, Άννα μου κόκκινη Ανθηρή, τι λέει ο κόσμος!

Γρίφος (ο ευρών αμειφθήσεται):   

Η Άννα η Ανθηρή διαθέτει ένα πουλί.   

Η Άννα η Ανθηρή είναι κόκκινη.   

Τι χρώμα έχει το πουλί.  

Κυανό είν' το χρώμα των μαλλιών Σου των κίτρινων,

κόκκινο το χρώμα του πουλιού Σου του πράσινου.

Εσύ, κορίτσι απλό στο τσίτι το καθημερνό.

Εσύ, ζωάκι πράσινο κι αγαπητό, Σου αγαπώ!

Εσύ, Εσού, Εσένα Εσέ, ημείς υμάς και ημάς υμείς,– – – – εμείς;

Αλλά τι λέω τώρα, αυτά… είν’ η μαγιά της κάψας μοναχά!

Άννα Λουλούδινη, Άννα, Α – – – – Ν – – – – Ν – – – – Α!

Στη γλώσσα μου σταλάζω τ' όνομά Σου,

Το όνομά Σου στάζει σαν μαλακό ξίγγι βοδιού.

Το ξέρεις τάχατε, Άννα, άραγε το 'χεις κατά νου

ότι κι ανάποδα μπορείς να διαβαστείς;

Ότι Εσύ, ω Εσύ, η αγλαοτέρα πάντων,

είσαι από πίσω όπως κι από μπρός:

Α – – – – – – Ν – – – – – – Ν – – – – – – Α.

Τη ράχη μου χαϊδεύοντας, ξίγγι σταλάζει βοδινό.

Άννα Λουλούδινη, Άννα Ανθηρή.

Ζωάκι Εσύ σταλακτιστό,

Σου – – – – – – – αγαπώ!

Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης

***************************

An Anna Blume

Oh Du, Geliebte meiner 27 Sinne, ich liebe Dir!

Du, Deiner; Dich Dir, ich Dir, Du mir, - - - - wir?

Das gehört beiläufig nicht hierher!

Wer bist Du , ungezähltes Frauenzimmer, Du bist, bist Du?

Die Leute sagen, Du wärest.

Laß sie sagen, sie wissen nicht, wie der Kirchturm steht.

Du trägst den Hut auf Deinen Füßen und wanderst auf die Hände,

auf den Händen wanderst Du.

Halloh, Deine roten Kleider, in weiße Falten zersägst,

Rot liebe ich, Anna Blume, rot liebe ich Dir.

Du, Deiner, Dich Dir, ich Dir, Du mir, - - - - - wir?

Das gehört beiläufig in die kalte Glut!

Anna Blume, rote Anna Blume, wie sagen die Leute?

            Preisfrage:

            1.) Anna Blume hat ein Vogel,

            2.) Anna Blume ist rot.

            3.) Welche Farbe hat der Vogel.

Blau ist die Farbe Deines gelben Haares,

Rot ist die Farbe Deines grünen Vogels.

Du schlichtes Mädchen im Alltagskleid,

Du liebes grünes Tier, ich liebe Dir!

Du Deiner Dich Dir, ich Dir, Du mir, - - - - wir!

Das gehört beiläufig in die - - - Glutenkiste.

Anna Blume, Anna, A - - - - N - - - -N- - - - -A!

Ich träufle Deinen Namen.

Dein Name tropft wie weiches Rindertalg.

Weißt Du es Anna, weißt Du es schon,

Man kann Dich auch von hinten lesen.

Und Du, Du Herrlichste von allen,

Du bist von hinten und von vorne:

A - - - - - - N - - - - - N - - - - - -A.

Rindertalg träufelt STREICHELN über meinen Rücken.

Anna Blume,

Du tropfes Tier,

Ich - - - - - - - liebe - - - - - - - Dir!